Η τραγωδία σημειώθηκε μια Πέμπτη για εμάς, για τους γονείς του Μάριου ήταν η τελευταία Πέμπτη που ζούσαν, γιατί πλέον τίποτα δεν είναι ίδιο χωρίς το χαμόγελο του παιδιού τους.
Το μικρό αγόρι χτυπήθηκε από βολίδα πυροβόλου όπλου.
«Οι κάτοικοι στο Μενίδι βρίσκονται σε απόγνωση, αφού όπως καταγγέλλουν οι πυροβολισμοί είναι καθημερινό φαινόμενο στην περιοχή, με την εγκληματικότητα να έχει χτυπήσει «κόκκινο». Εμπόριο ναρκωτικών, όπλων, ληστείες και διαρρήξεις έχουν αναγκάσει τους κατοίκους να «ταμπουρώνονται» στα σπίτια τους. Οι πυροβολισμοί είναι καθημερινό φαινόμενο στο Μενίδι ακόμα. Νιώθω ότι το παιδί μου θυσιάστηκε στο βωμό της οπλοκατοχής και της οπλοχρησίας και ο Μάριος ήταν το θύμα τους. Πολλές φορές αισθάνομαι ότι ο Μάριος θα γυρίσει σπίτι. Θέλω να βρεθεί ο δολοφόνος του»,
Μια Πέμπτη, που ένα παιδί έχασε την ζωή του από μια σφαίρα και ο κόσμος δεν γύρισε ανάποδα.
ΚΑΙ για να είμαστε δίκαιοι, ο κόσμος πόνεσε μαζί, με τους γονείς του, βγήκε στους δρόμους, δεν το άντεξε αυτό το δράμα, έγινε ο Μάριος παιδί μας
Όμως οι μηχανισμοί έδρασαν ακαριαία και η αυθόρμητη αγανάκτηση των δημοτών για την πόλη που ζούμε καταπνίγηκε.
Σήμερα, ο πατέρας δεν ξεχνά φυσικά και συνάμα νιώθει και προδομένος, απογοητευμένος για όλους όσους υποσχεθήκαν , χτύπησαν την πλάτη του, του είπαν «εδώ είμαστε» και εξαφανίστηκαν.
Είμαστε σίγουροι ότι ένα πράγμα προσεύχεται….ΠΟΤΕ ξανά κανένα ΠΑΙΔΙ να μην χαθεί έτσι άδικα
Το παράπονο ψυχης
Αγριέψανε οι γύφτοι…. Εμείς τι κάνουμε;
Τιμή και δόξα για όλα που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην πόλη μας σε όλους αυτούς
που έχουν την ευθύνη για την ασφάλεια μας
και μίλαγαν για την πάταξη της εγκληματικότητας…
Υποσχέσεις έδωσαν πολλές, όρκο έκαμαν και διαφορετικά πράττω!
Εύγεεεε!!!
Δεν ήξερες δεν ρώτησες!
Σωτηρία και ελπίδα τελικά σε αυτή την πόλη μας δεν υπάρχει!!!
